قرارداد محرمانگی اطلاعات ( Non-disclosure agreement) قراردادی است که افراد و شرکت‌ها برای حفاظت از اطلاعات ارزشمند خود در روند همکاری با دیگران به کار می‌گیرند. این قرارداد، قراردادی حقوقی میان حداقل دو طرف است که در آن دو طرف موافقت می‌کنند اطلاعات محرمانه، دانش و هر نوع اطلاعات محرمانه، انحصاری یا اسرار تجاری مورد نظر خود را برای اهداف به‌خصوصی با یکدیگر به اشتراک بگذارند، اما آن اطلاعات را از دسترس دیگران دور نگه دارند. این قرارداد، قراردادی است که طی آن طرفین موافقت می‌کنند که اطلاعاتی که در قرارداد بر روی آن توافق کرده‌اند را فاش نکنند.
شرکت سافت پرایم (توسعه فناوری‌های زرین طبرستان) با مشتریان خود قرار داد NDA امضا خواهد کرد و پروژه ها و اطلاعات آن ها به هیچ عنوان در اختیار کسی قرار نخواهد گرفت.
به چه اطلاعاتی اطلاعات محرمانه گفته میشود؟
اطلاعات محرمانه به اطلاعاتی گفته میشود که فقط تعداد مشخصی از افراد می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. در طول مدت زمان کاری‌تان، ممکن است با موارد زیادی از این نوع اطلاعات برخورد کنید. ممکن است اطلاعات حساسی در مورد شرکت‌تان داشته باشید، اطلاعاتی مانند برنامه‌های آینده، درآمد یا اسرار تجاری ای که به مزیت رقابتی سازمان در بازار کار مرتبط هستند.
به‌علاوه ممکن است اطلاعات محرمانه و شخصی مشتریان‌تان مانند شماره کارت اعتباری، جزئیات حساب بانکی یا اطلاعات پزشکی آنها را نیز در اختیار دارید. همچنین اطلاعات مربوط به کارمندان‌تان مانند جزئیات حقوق، گزارش عملکردها، اطلاعات پزشکی و موارد دیگری که در بالا ذکر شد نیز شامل اطلاعات محرمانه میشود.
اهمیت اطلاعات محرمانه از این جهت است که اگر این اطلاعات در دست رقبا قرار بگیرد به راحتی می‌توانند از آن استفاده کرده، راهکار مقابله با آن را بیابند و در نتیجه، بازار هدف را از آن خود نمایند.
چه مفادی در قرارداد محرمانگی اطلاعات باید رعایت شود؟
۱- باید تمام اطلاعات، اسناد و مدارکی که به هر طریق به طرف مقابل منتقل میشود را در دایره‌ی اطلاعات محرمانه آورده و طرف مقابل را به حفظ آنها ملتزم کرد. جهت پایین آوردن ریسک، به جای ذکر خاص این موارد( هرکدام از اسناد و مدارک)، با ذکر عبارت‌هایی مانند “از قبیل” “مانند” چند مصداق از این اطلاعات را ذکر نمایید. در این حالت، موضوع تعهد به آن چه ذکر شده محدود نمی‌گردد و می‌توان اطلاعاتی را که پس از انعقاد قرارداد اضافه می‌گردند را نیز از پیش بیمه کرد.
۲- در صورتی‌که متعهد(طرف قرارداد) به هر نحوی از افشای اطلاعات آگاه شود باید طرف مقابل را از این مساله آگاه سازد.
۳- متعهد باید به محض اتمام یا انحلال قرارداد (به هر دلیلی)، اطلاعات و اسنادی را که در اختیار وی گذاشته شده، به طرف قرارداد مسترد کرده و چنانچه از آنها رونوشت یا کپی تهیه نموده آنها را از بین ببرد.
۴- برخی تعهدات لازم است که حتی با قطع رابطه اصلی (مانند کارگر و کارفرمایی) به قوت خود باقی بمانند. در چنین مواردی باید بیان شود که این تعهدات صرف نظر از اصل قرارداد که باقی باشد و یا فسخ شود، پایان نخواهند پذیرفت. بنابراین ممکن است یک قرارداد خاتمه یابد اما برخی تعهدات آن مانند الزام و تعهد به حفظ محرمانگی پابرجا بماند.
۵- دقیقا باید مشخص باشد که طرفین قرارداد چه کسانی هستند؟ اگر شرکت طرف قرارداد است، آیا کارمندان نیز به این اطلاعات دسترسی دارند یا خیر؟ آیا مشاوران و وکلای شرکت نیز مشمول این قرارداد هستند؟
۶- باید در این قرارداد مشخص شود که دقیقا چه اطلاعاتی محرمانه محسوب میشود؟ آیا همه آن اطلاعات و داده‌هایی که میان طرفین رد و بدل می‌گردد، محرمانه است؟ برای جلوگیری از بروز اختلافات بعدی این اطلاعات باید به نوعی تعریف شوند. همچنین مواردی که از قید محرمانگی مستثنی هستند نیز باید قید شوند. مواردی مثل آن اطلاعاتی که همه افراد به صورت عمومی به آن دسترسی دارند.
۷- مدت قرارداد محرمانگی دقیقا باید مشخص شده باشد.از چه زمانی می‌توان به صورت عمومی اطلاعات را منتشر کرد؟
۸- آدرس و سایر اطلاعات متعهد مشخص و قید گردد. (ماده ۱۲ قانون تجارت الکترونیک)
۹- هرگونه مکاتبه از جمله ایمیل‌ها باید جزو مفاد قرارداد باشد.
۱۰- حدود و گستره دستیابی کارمندان به اطلاعات، اسناد و مدارک در قرارداد نوشته شود.
۱۱- تبدیل خسارت ناشی از نقض قرارداد محرمانگی سخت است، بنابراین، پیشنهاد میشود یک مبلغ از باب وجه التزام در قرارداد از ابتدا تعیین شود.